Chelsea gegn Everton

Keppni: Enska Úrvalsdeildin, 16. umferð

Tími, dagsetning: Laugardagur 13. desember kl: 15.00

Leikvangur: Stamford Bridge, London England

Dómari: Thomas Bramall

Leikur sýndur: Sýn Sport

Upphitun eftir: Hafstein Árnason

Á köldu desemberkvöldi í Bergamo, mættust Atalanta og Chelsea í sjöttu umferð Meistaradeildarinnar. Þetta var mikilvægur leikur fyrir bæði lið, þar sem bæði höfðu safnað 10 stigum í fyrstu fimm umferðunum og voru að berjast um beinan sætisrétt í 16-liða úrslitum (topp 8). Atalanta hefur gjarnan verið þekkt fyrir ákafan sóknarleik á undanförnum árum, en á þessu tímabili hefur hallað undan fæti eftir brotthvarf Gasperini undir stjórn Ivan Juric, sem var svo síðar rekinn. Rafaelle Palladino hefur endurreist Gyðjuna (it La Dea) og þykir hann vera nokkuð fær stjóri. Formið á Atalanta hefur batnað töluvert á síðustu vikum og því miður fengu okkar menn að kenna á því. Chelsea náði þó að taka forystuna á 25. mínútu þegar João Pedro skoraði sitt fyrsta mark í Meistaradeildinni eftir frábæra fyrirgjöf frá Reece James (sem hafði verið dæmdur réttstæður eftir VAR-athugun). Markið kom á góðum tíma og Chelsea virtist hafa betri stjórn á leiknum fram að hálfleik. Í ljósi þess að Trevoh Chalobah nældi sér í gult spjald ákvað Maresca að skipta honum út fyrir Wesley Fofana. Yfirleitt hafa þjálfarar þá reglu að hrófla ekki við varnarlínunni nema meiðsli neyða slíka ráðstöfun.

Stuttu eftir hlé jafnaði Gianluca Scamacca metin með skalla eftir frábæra sendingu frá Charles De Ketelaere – Scamacca var algjörlega óvarinn, alveg einn síns liðs í teignum innan um svona sjö Chelsea leikmenn. Það sætir hreinni undrun hvernig þetta atvikaðist. Wesley Fofana nýkominn inná og ekki alveg í takti. Robert Sanchez í markinu síst betri og satt besta að segja, furðulega staðsettur. Var þessi skipting svona nauðsynleg? Chelsea átti nokkur færi til að svara, meðal annars frá Reece James og João Pedro, en Marco Carnesecchi í markinu stóð vel fyrir sínu. Svo kom höggið á 83. mínútu: De Ketelaere braust í gegnum vörn Chelsea, fór framhjá Marc Cucurella og Benoît Badiashile og skaut fast nærhornið. Badiashile mjög passífur í ákvörðunartökum og Cucurella ósáttur með miðjumennina. Chelsea reyndi að svara í uppbótartíma, en João Pedro misnotaði gullfæri þegar hann skaut beint á Carnesecchi. Lokatölur: Atalanta 2-1 Chelsea. Þessi ósigur er þungur fyrir Chelsea, sem nú féll úr topp átta stöðu í töflunni, og þarf líklega að vinna báð leiki sína gegn Napoli og Pafos til að forðast umspilsleiki. Gyðjan sýndi aftur hversu hættuleg hún er heima fyrir. Fyrir Chelsea er þetta áminning um að liðið er enn að glíma við stöðugleikavandamál í vörn, sérstaklega í útileikjum í Evrópu – þau hafa ekki unnið úti í Meistaradeildinni á þessari leiktíð. Miðjan pústar þrátt fyrir að Caicedo fékk tveggja leikja hvíld. Enzo er ennþá bensínlaus og þarfnast sárlega að fá einhverja hvíld. Desember mánuður hefur mjög oft verið erfiður viðureignar, en það hjálpar sannarlega ekki til þegar Maresca treystir ekki mönnum til verka. Við sjáum að Jorrel Hato fær ekki neitt tækifæri eftir klúðursleikinn gegn Qarabag, Tyrique George kemst varla í hóp og er farinn að leita á önnur mið ef marka má Gróu á Leiti. Tosin hefði ekki fengið mínútur, hefði Wesley Fofana ekki slasað sig á auga í leiknum. Hann verður þó reyndar klár í næsta leik ásamt Cole Palmer, en hann sat út leikinn vegna smávægilegra eymsla í nára. Maresca fullnýtti heldur ekki innáskiptingar í leiknum og því fékk Estevao ekkert tækifæri. Þetta úrræðaleysi hjá Maresca er farið að valda kurri meðal stuðningsmanna. Það er sérstaklega slæmt þegar liðið verður einnig undir í xG bardaganum og með verri hlaupatölur, en þetta var staðan og það kemur ekkert annað til greina en að bæta það upp.

Framundan er leikur við Everton sem eru á blússandi siglingu í Úrvalsdeildinni. Með glænýjan heimavöll - flottari en Anfield og það plássfrekann að Unesco hefur neyðst til að taka Liverpool af sinni heimsminjaskrá, hefur Everton læðst sér upp í 7. sætið einu stigi á eftir Chelsea. David Moyes er að gera frábæra hluti með takmarkaðan leikmanna hóp, en það er ekkert nýtt. Hann hefur alltaf gert það, sérstaklega þegar hann var með Everton liðið áður, og þá kom hann því í Meistaradeildina. Hann náði að vinna fyrsta evrópubikarinn fyrir West Ham. Liðin hans eiga það öll sameiginlegt að vera stór og sterk, og illviðráðanleg á velli. Að þessu sinni fer leikurinn fram á Stamford Bridge sem á samkvæmt skilgreiningu að vera í hag Chelsea. En getum við treyst því? Alls ekki. Óstöðugleikinn er það mikill í liðinu, að manni verður alltaf hálf órótt gegn liðum sem spila þéttan varnarleik. Ekki bætir úr skák að Maresca virðist vera hræddur við að ákveðnum leikmönnum. Faktískt séð ætti að hvíla Enzo og Cucu, en miðað við íhaldsemina að undanförnu býst maður við þeim í byrjunarliðinu. Sjáum til hvað gerist í Cardiff leiknum, en hann virtist gefa í skyn á blaðamannafundi að Hato myndi fá tækifæri sem og Andrey Santos. Hvernig stillir Maresca upp? Við myndum segja að Sanchez stendur á milli stanganna. Cucurella verður í vinstri bakverði, Chalobah og Fofana verða miðverðir og Malo Gusto í hægri. Reece James og Andrey Santos á miðjunni, Enzo sennilega í holunni. Estevao fær startið á hægri og Garnacho vinstri. Miðað við slagsmálin sem eru framundan þá hlýtur Maresca að velja Joao Pedro í strikerinn, þó það myndi ekki koma manni neitt á óvart ef Neto yrði valinn.

Leikir við Moyes og Everton eru í minningunni flest allt 1-0 leikir og við spáum því að það verði lokatölur, Chelsea í vil. Mark úr föstu leikatriði. Bara upp á gamansemina verður það Marc Cucurella sem skorar.

Áfram Chelsea!